Vandaag stonden in de Zutphense rechtbank de ‘persoonlijke omstandigheden’ dan wel het karakter van Ron Pieper(34) –de man die er van wordt verdacht 1n 1994 Christel Ambrosius te hebben omgebracht- centraal.
Doorgaans worden bij het behandelen van de persoonlijke omstandigheden het strafblad en de rapportages van gedragsdeskundigen doorgenomen. De rechtbank kwam echter, tegen de zin van Pieper’s advocaat Ruud van Boom, met een karakterschets. Zo werden klasgenootjes, ex-vriendinnen, zijn ouders, buren en medewerkers van de vele internaten waarop Pieper zat aangehaald. Dat leverde nogal veel tegengestelde verklaringen op. De één heeft het over een man die immer lief was en altijd voor anderen klaar stond. Een ander noemt hem koud en kil. Een ex-partner stelt altijd ‘gewone’ seks met hem te hebben gehad, terwijl een andere ex het juist uitmaakte vanwege zijn vreemde gewoonten. De één zegt dat hij vaak agressief was, een ander houdt het op nooit.
Sommige verklaringen getuigden van regelrechte psychologie van de koude grond. Wat te denken van de man bij wie Pieper vele jaren geleden precies anderhalve week in crisisopvang verbleef na uit huis te zijn geplaatst. Die periode was blijkbaar lang genoeg voor de medewerker om onomwonden vast te stellen dat Pieper in staat was een misdrijf te plegen waarvan hij nu verdacht wordt. Nou is dat laatste natuurlijk niet betrouwbaar nu Ron Pieper in veband gebracht wordt met de moord. Bovendien, wat is nu de mening waard van een karaktergetuige? Een getuige moet feiten geven, geen meningen.
Vaststaand gegeven is wel het tien kantjes tellende strafblad van Pieper. Daarop prijken geen zedendelicten, maar juist veel inbraken en diefstallen. Op zijn tiende ging hij al uit stelen, voornamelijk vanwege de kick. Het meeste geld vergokte hij en gokken leverde hem ook een kick op. En geldproblemen. Zo uiteenlopend als de verklaringen van kennissen, familie en de zeldzame vrienden van Pieper waren, zo gevarieerd zijn ook de rapportages van gedragsdeskundigen. De ene keer had hij borderline-kenmerken, de andere keer weer niet. Terugkerend in alle verklaringen over zijn gedrag is wel het vermeende misbruik door zijn vader die hij door en door haat.
In verband met de Puttense moordzaak werd Pieper vorig jaar geobserveerd in het Pieter Baan Centrum (PBC). Hij weigerde daaraan mee te werken, omdat "Justitie een smerig spel met me speelt". In het PBC werd wel weer vastgesteld dat Pieper borderline-kenmerken heeft. Daarnaast zou hij narcistisch (maar dat is een karaktertrek die bij vrijwel iedereen in het PBC wordt vastgesteld) en antisociaal zijn. In het PBC werd ook vastgesteld dat Pieper als het om relaties gaat, kiest voor oudere vrouwen of zwakke meisjes. Christel, met wie Pieper zegt een geheime seksrelatie te hebben gehad, behoorde noch tot de eerste, noch tot de laatste categorie.
De karakterschets gaf ook een overzicht van de vreemde gewoontes van Pieper. Zo knipte hij bikiniplaatjes uit de Wehkampgids en plakte die in een schriftje. Bij elke dame zette hij een bedrag neer – het geld dat de vrouw zou ontvangen voor een wip. In het schriftje hield hij ook bij wat hij aan zo’n vrouw zou kunnen verdienen. Om dat inzichtelijk te maken, stapelde hij Monopolygeld op.
Pieper liet tijdens de zitting al het gezegde passeren. Zijn enige reactie was steevast: "Geen commentaar." Het Puttense proces wordt vandaag voortgezet met het wederom horen van getuige-deskundigen.
Mogelijk heeft Pieper wat vreemde seksuele gewoontes en mogelijk heeft hij Ambrosius vermoord, wie zal het zeggen. Punt is natuurlijk wel dat justitie er dol op is om in een moordzaak met sexverhalen te komen want sex verkoopt.
Als bij een verdachte van drugssmokkel bij huiszoeking 100 geweldadige pornofilms worden gevonden dan rept niemand er over maar als er bij iemand die verdacht wordt van moord 100 precies dezelfde pornofilms worden gevonden dan wordt dat het middelpunt van de bewijsvoering.
Yersinia's Weblog 